“Bütün normallerin değiştiği, değerlerin alt üst olduğu ‘uzak’ bir ülkede, hepimizin cebinden çıkması muhtemel o son mektubun; şarkılarla beraber anlatılan, etkileyici hikâyesi. Uzak olmayan bir distopya.”Sadece ismiyle bile direnme gücü teklif eden, tek dizelik bir şiir hissi yaratan Hakikat, Elbet Bir Gün, 2018 sezonunda tiyatro gündemimize yukarıdaki cümlelerle girmişti. Metniyle Berkay Ateş’e 2017 Cevdet Kudret Edebiyat Ödülü’nü kazandıran oyun, Ateş’in de kurucularından olduğu Tiyatro D22 yapımı olarak, birbirinden yetenekli sahne ekibinin marifetiyle karşımızdaydı. Seda Türkmen, Gizem Erdem, Berkay Ateş, Can Kulan ve Emir Çubukçu’nun sahnelediği, Serkan Salihoğlu’nun yönettiği oyunu iki kez izlemiştim. Geçen gün gözüme ilişen bir sosyal medya duyurusu içimde incecik bir sızı hissettirdi:&nbsp;<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9);" style="color: rgb(9, 9, 9); margin: 0px 0px 1em; border-left: 2px solid rgb(94, 53, 177); padding-left: 5px; box-sizing: border-box;">“Hakikat, Elbet Bir Gün, 28 Haziran’da tekrar ve son kez sahnede.”&nbsp;</blockquote>D22’nin Instagram gönderisinde yer alan cümlenin ucuna bir günebakan emojisi iliştirilmişti. Oyunu izleyenlerin çok iyi hatırlayacağı, sahnedeki günebakana minik bir selam…Duyuruyu gördüğümden beri aklımda: Günebakanlar, balonlar, konfetiler, kargalar, fareler, yasak renk sarı, diktatör bir ayı, söğüt ağacı, sarı tişörtlü korkusuz çocuk, umudunu yitirmiş Mukadder Öğretmen, anneye yazılmış bir mektup, bir çocuk parkı, tutuklu bir şair, şehrin alacakaranlığında bir kovalamaca, “havuzdan” bildiren haber spikerleri, öldürülen bir çocuk, Ali İsmail Korkmaz, Gezi ve karanlık…<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;"><img src="https://images.aposto.com/2025/5/2/1750157263367.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.51" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"> </h2>Tiyatro oyunları, doğası gereği, istediğiniz kadar kayda alın, asıl olarak zihnimizde ve kalbimizde yaşayan, kimisi hafızamızı seneler sonra bile bir yerinden gıdıklayan sanat işleridir. Hakikat, Elbet Bir Gün; metaforları, imgeleri, gizli ya da açık göndermeleriyle, sahneden kalbimize doğru açtığı kocaman, tuhaf, karmaşık, katman katman örülmüş yoluyla hafızamızda uzun süre yaşayacak oyunlardan. Gezi günlerine ve devamında ülkenin büründüğü atmosfere dair yapılmış en çarpıcı işlerden biri. Hakikatin ve adaletin peşinde, kendinizi içine bıraktığınızda çok güçlü duygularla bağ kuracağınız bir metin ve bu metnin etkili bir şekilde sahneye taşınmış hâli bu oyun.Berkay Ateş’in metni lineer akan, meselesini hemencecik açık eden bir tiyatro oyunu sunmuyor. Yazarı olarak oyunu “upuzun bir mektup” olarak tanımlıyor zaten Ateş. Sahneyi dolduran aksesuarlar ve dekor; dahası birbirine girecek replikler de seyircinin kafasını ilk dakikalarda hızla karıştırmaya aday. Anlamlandırması zor bir açılış yapıyor. Oyunun canına kıyılmış bir çocuk tarafından geride kalanın annesine bırakılmış, “o gece” yaşananların anlatıldığı bir mektup olduğunu yavaş yavaş fark ediyoruz. Sahnede anlatılanlar ise o mektubun ucunda çıkılmış sürreal bir rüya adeta... Rüya sürreal görünebilir ama içi hakikat ve adalet arayışıyla dolu.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Son 20 senemizin içinde dolaşmak gibi</h2>Beş çok başarılı oyuncu, oyunun gereklerini dönüşümlü olarak üstleniyor; 100 dakikalık arasız sürede seyirciyi sıkça güldürdükleri performanslar sunuyor. Yer yer reji fikirleri yağmuru altında kaldığımızı hissetsek de tempoyu hiç düşürmeyen bir reji akışı ve iyi işleyen bir koreografi var karşımızda.&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Koreografide Gizem Erdem’in, dekor ve ışık tasarımında Cem Yılmazer’in, kostüm tasarımında Başak Özdoğan’ın, müziklerde Erdem Doğan’ın, maske ve kukla tasarımlarında İlayda Çeşmecioğlu’nun imzası olan oyunun dramaturgluğunu Aslı Ceren Bozatlı’nın üstlendiğini not edelim.</li></ul>Metaforlar, imgeler, oyun açıldıkça birbirine bağlanacak katmanlar arasında ilerledikçe kendimizi bir distopyanın, bir hayal ülkesinin falan değil, bizatihi içinde yaşadığımız ülkenin son 20 senesinin içinde buluyoruz. Sahnedeki tüm ince ya da iri detaylar, göstergeler, uçuşan replikler, grotesk sahneler bütünü oluşturup finale gidildiğinde oyun, derin bir nefes eşliğinde, “Hakikat, elbet bir gün!” dedirtiyor seyircisine. Oyunun adını, mektubu okuyan annenin beklentisini, milyonlar olarak sessiz umudumuzu tekrarlamış oluyoruz.Bu oyun kurgulandığından beri ülke ve dünya gündemi, açık açık ilan edilen yalanların gerçekmiş gibi sunulduğu (ki ilk ve en bariz örneklerini Gezi dönemi medyasında görmüştük) post-truth çağın en belirgin zamanlarını yaşıyor. Bize ülkenin post-truth hâlini; gerçekle hayal, doğrudan anlatımla metaforlar, özgün şarkılarla şairane sözleri aynı anda kullanarak, sahne ve ışık tasarımından aksesuar ve kostümlere her detaya yerleştirip saykodelik bir atmosferle&nbsp;sunan Hakikat, Elbet Bir Gün’ü içinden geçtiğimiz bu günlerde izlemek çok daha etkili olacaktır eminim.Bugüne dek izlemediyseniz, son gösterimde muhakkak yerinizi alın. Benzerine kolay rastlanmayacak bir işi, oyun hafızanıza yerleştirmiş olacaksınız. Not almalı:&nbsp;Hakikat, Elbet Bir Gün 28 Haziran Cumartesi, saat 20.30’da Cemal Reşit Rey Konser Salonu’nda son kez seyirci karşısında.

Aposto İstanbul

Metaforları, imgeleri, göndermeleriyle sahneden kalbimize doğru açtığı kocaman, tuhaf, katman katman örülmüş yoluyla hafızamıza yerleşen, Gezi günlerine ve devamındaki atmosfere dair yazılmış en çarpıcı işlerden “Hakikat, Elbet Bir Gün”, son gösterimiyle seyirciye veda ediyor. 

Hakikati arayan sürreal bir rüya: ‘Hakikat Elbet Bir Gün’

<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><img src="https://images.aposto.com/2023/7/4/1691065442130.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.50" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Hakikat, Elbet Bir Gün | Kaynak: DasDas5. Uzak olmayan bir distopya: Hakikat, Elbet Bir Gün<ul fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Nedir? Oyun. Bildiklerimizin ve değerlerimizin tepetaklak olduğu bir distopyayı, metaforik bir anlatım ve yoğun bir tempo eşliğinde seyrediyoruz.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Nerede? Selamiçeşme Özgürlük Parkı</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Ne zaman? 17 Ağustos Perşembe 21.00</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Neden gitmeli? Berkay Ateş’e 25. Cevdet Kudret Edebiyat Ödülü’nü kazandıran oyun, özellikle metni ve müzikleriyle dikkat çekiyor.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Not almalı: Tek perde ve 100 dakikalık oyunun biletleri <a fr-original-style="" href="https://tiyatrolar.com.tr/tiyatro-bilet/hakikat-elbet-bir-gun" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">burada</a>.</li></ul>

Elbet Bir Gün ile ilgili hikayeler